با مشارکت اطرافیان در تربیت فرزندانمان چه کنیم؟

اینکه مادر مجبور است برای رفتار هر کودک خود خانواده یا دوست داشته باشد تا دیگران به آن پاسخ دهند موضوع عجیبی نیست و بسیاری از مادران آن را تجربه کرده اند، اما نظر اطرافیان ما که مخالف هستند چطور؟ این چیزی است که ما در این گزارش پرداخته ایم.

به گزارش ایرنا، تربیت فرزند یکی از جدی ترین وظایف هر پدر و مادری است. با این حال، اگر دیگران درگیر آموزش باشند، کار دشوارتر می شود.

گاهی اوقات اطرافیان شما، به ویژه پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگ، نقش جدیدی برای ایفا می کنند، زیرا می توانند در زندگی شما معنادارتر شوند. البته گاهی در تربیت فرزندان خود دخالت می کنند و با این مداخله به فواید کار کودک می اندیشند و از عواقب آن غافل می شوند.با خبرنگار ایرنا، پاسخ وکاوی به این موضوع و ارائه رویکردهای صحیح یکسان است.

دخالت شیطانی در فرزندآوری

دخالت پدربزرگ و مادربزرگ پدری و پدری یا اقوام نزدیک مانند فرزندان مانند خاله، دایی، دایی، دایی و … در دو سطح می تواند آسیب ها را به همراه داشته باشد. به گفته دکتر رحمانی یکی از قربانیان این بیماری پدر و مادر وی هستند. تصور کنید که در یک جمع باشید و از سوی دیگران برای تربیت فرزند مورد سرزنش قرار بگیرید، در این صورت پدر در تربیت کودک احساس ناتوانی و ناتوانی می کند و اعتماد به نفس خود را از دست می دهد.

رحمانی می گوید شر دیگر دخالت مربوط به روابط زناشویی است. همانطور که در مورد دخالت خانواده، هر یک از زوجین، طرف مقابل را مقصر دخالت دیگری می دانند و همین مشکل بین همسران ایجاد می شود.

بهترین سبک تربیت کودک

به گفته رحمانی بهترین سبک تربیت فرزند، مقتدرانه است، اما گاهی اطرافیان به ویژه پدران و مادران بیش از فرزندان خود آسیب هایی را به فرزندان و والدین خود وارد می کنند. به عنوان مثال، والدین نیز قبول دارند که نمی خواهند فرزندشان چیزهای زیادی داشته باشد و اگر اصرار به خرید فرزند دارند، آن را نمی خواهند و مهم نیست، اما پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگ می خواهند که ما اختیارات را بپذیریم. کودک. A

کسانی که درگیر هستند در درمان کودک اختلال ایجاد می کنند

بالینی گفت: “در سبک اقتدار، منش و رفتار والدین ثابت است و جای بحثی وجود ندارد. چون پدر در قدرت است، کودک احساس امنیت می کند و کودک خود را مهار می کند.” اما در پایان روز که رونق و رکود در اطراف کودک ایجاد می شود، والدین اجازه دارند کار را برای کودک انجام دهند که برای والدین قانونی است. در زبان چینی، یک کودک دو طرفه است، یک غول تیره پوست و یک فرشته مهربان که می تواند هر چیزی را که بخواهد فراهم کند.

وی در ادامه می گوید: اکثر پدر و مادرها و پدربزرگ ها و مادربزرگ ها برای خواسته های خود ارزش قائل هستند و از آنها مراقبت می کنند، خوشحال می شوند که از این موضوع غافل شوند که باعث درگیری شدید، عصبانیت و اضطراب کودک می شود و واکنش نشان می دهد. “

رحمانی تاکید می کند: محبت و محبت خارج از چارچوب قوانین والدین از طریق والدین و پدربزرگ ها و مادربزرگ ها می تواند فرزند را هدایت کند، دیگران امنیت و آسایش مورد نیاز خود را از والدین خود نمی خواهند.

بهترین پاسخ مداخله در تربیت کودکان است

والدین از سر دلسوزی یا عصبانیت در تربیت فرزندان دخالت نکنند، بگویند: «والدینی که از تربیت فرزندان خود راضی هستند، وقتی مزاحم را در اطراف خود می بینند، نیاز به مداخله جسورانه را احساس می کنند. دخالت بنابراین وقتی می بینید که پدر و مادر و بزرگترها در تربیت در نحوه قانون شکنی دخالت می کنند، باید آنها را از کمال احترام و آداب قوانین تربیتی آگاه کنید و از آنها بخواهید کارهایی انجام دهند که فرزندانشان را به خطر بیندازند. .

رحمانی یکی از مهم ترین نکات در تعیین میزان و حدود مشارکت سایر والدین در تربیت فرزند می گوید: اجازه ندهید دیگران در تربیت فرزندان دخالت کنند. تعیین این مرزها چیزی نیست که من به عنوان یک مشاور نیاز داشته باشم که نسخه واحدی از هر یک باشد.

آموزش را برای کودکان کنار بگذارید

این روانشناس کودک می گوید: اگر تصمیم به شکایت، نصیحت یا تنبیه فرزندان خود دارید و یا حتی به آنها پاداش می دهید، بهتر است این کار را در فضای خانه انجام دهید، زیرا قدرت انجام کاری که قرار است انجام دهید بسیار خواهد بود. بله، اما زمانی که در گروهی هستید که به دلیل فقر یا تماس نزدیک با مخاطب نمی توانید کل محیط را کنترل کنید، بهتر است در این زمان هیچ آموزش مرتبطی نداشته باشید، زیرا اگر می خواهید از کودکان بپرسید این کار مانع می شود. شما از انجام این کار درست همانطور که یک کودک با خود می گوید، آنگاه قدرتمندان می توانند قدرت پدر را زیر سوال ببرند یا قوانین مادر را شکست دهند! بنابراین بهتر است تذکر، دعوا، تنبیه و … را با بچه ها در خانه بیاوریم و توقعات و قوانین را برای بچه ها بگوییم.»

کودکان مجبورند اقتدار والدین خود را زیر سوال ببرند

گاهی اوقات کودکان به دلیل اجبار قوانین والدین را نادیده می گیرند یا خودشان حرف نمی زنند: «در این شرایط والدین باید با مشاور فرزند خود مشورت کنند تا به تعارضات درونی پدر و فرزند رسیدگی شود. وقتی این تعامل منجر به یک تعامل مثبت شود، آنگاه کودک می‌تواند به یک والدین حرفه‌ای تبدیل شود.»

این روانشناس کودک توصیه می کند: والدین و کودکانی که به مدت طولانی تحت درمان هستند از عواقب دراز مدت مداخله خودداری کنند. 6 تا 7 ماه طول می کشد تا کودک به تغییر و تبدیل شدن به یک عادت عادت کند، پس از این مدت، می توانید آزادانه خلق کنید و به تدریج تعداد ساعت ها را در موقعیتی که قبلا غیر قابل کنترل بود افزایش دهید.

نکات مهم برای والدین

به گفته رحمانی، در هر رابطه ای باید اتهام را متوجه خود کرد، بنابراین ما نمی توانیم منتظر باشیم که دیگران در تربیت فرزندمان دخالت نکنند، بلکه باید آگاه باشیم که در برابر این اجاره چگونه باید با شخص رفتار کنم، خودکشی نکن. در دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم، افراد مختلف زیادی وجود دارند که نمی توانیم آنقدر که می خواهیم با آنها دخالت کنیم. خب ما باید چی کار کنیم ؟!

او توصیه می کند: بهتر است قبل از اقدام، اقدامات احتیاطی را در نظر بگیرید، با توجه به اینکه چگونه می توانید کودک را طوری تربیت کنید که در اطراف خود احساس امنیت کند. چه روش قدرتمندی برای تربیت فرزند گاهی والدین قدرت را با سختی یکی می دانند، اما اینطور نیست. والدین باید در اجرای قوانین منعطف باشند و بتوانند به موقع و صد در صد به قول خودشان با هم کار کنند و نیاز فرزندشان به توجه را برآورده کنند.

او گفت: “اگر والدین نمی دانند چگونه با فرزندان خود رفتار کنند، توصیه می کنم از یک مشاور کودک کمک بگیرند تا بتوانند به بهترین آرزوهای کودک خود پاسخ دهند.”