مرد “رویای زمستانی” را در فضا دریافت می کند؟

در رفتن ما انسان ها را به هر نقطه از جو فراتر از ماه می فرستیم تا سلامت، غذا و روانشناسی مرتبط را با محدودیت هایی که به تازگی درک کرده ایم، تامین کنیم. یکی از ایده های غلبه بر این محدودیت ها فرستادن انسان به فضا در خواب زمستانی است، اما این ایده تا حدودی قابل اجراست.

طبق گزارشات فرارو، رویای زمستانی انسان در سفر به فضا یکی از ایده های جذاب در فیلم های علمی تخیلی است. در واقع راه حل واقعی مشکل سفرهای فضایی طولانی مدت در داستان های علمی تخیلی این است که مسافران را برای مدت طولانی بخوابانند. در حالت رویا، مانند خواب زمستانی، سوخت و ساز بدن کند می شود و ذهن در انتظار ساعت های بی پایان تنبلی بی قرار می شود. برخلاف سفرهای پرسرعت نور و فضاپیما، با توجه به میزانی که حتی آژانس فضایی اروپا به طور جدی آن را دنبال می کند، این فرض که فضانوردان قرار است رویای زمستانی داشته باشند، عملی است.

نتایج یک مطالعه اخیر توسط سه محقق از شلی اکنون به یک مانع ریاضی برای تغییر پتانسیل آرامش طولانی‌مدت انسان اشاره می‌کند، که احتمالاً می‌تواند به این معنا باشد که خواب زمستانی انسان در فضا همیشه دور از دسترس ما خواهد بود. روبرتو اف. نسپولو و کارلوس ماگیاس از موسسه هزاره برای زیست شناسی یکپارچه و فرانسیسکو بوزینوویچ از دانشگاه پاپ کاتولیک شیلی تصمیم گرفتند رابطه بین گرمای بدن و انرژی مصرف شده توسط حیوانات در خواب زمستانی را کشف کنند.

آنها حداقل سطحی از متابولیسم را کشف کردند که به سلول ها اجازه می داد در شرایط سرد و کم اکسیژن زنده بمانند. این دانشمندان می گویند برای اینکه انسان نسبتاً جدی باشد، صرفه جویی در انرژی که ممکن است وارد یک رویای عمیق و رویایی زمستانی شود، ناچیز است. در واقع، احتمالاً بهتر است یک دوره طولانی سفر فضایی را خودتان به روش قدیمی برای چرت زدن اسپری کنید. در حیوانات دیگر، مزاج بدن کاهش می یابد، سوخت و ساز بدن کاهش می یابد و قلب می تپد و نفس می کشد. کاهش مصرف انرژی تا 5 درصد و کاهش نیاز به انرژی با شکار یا جستجوی غذا امکان پذیر است.

با این حال، داشتن یکی از آنها هنوز از توان یک فرد معمولی خارج است. اگر همین ریاضیات اولیه را برای یک انسان بالغ در خواب زمستانی انجام دهیم، محدودیت مصرف روزانه 5 کیلوژول با چند صد کیلوژول چربی بدن جایگزین می شود. با در نظر گرفتن این سناریو می توان تصور کرد که مسافر فضایی بی باک که در رویایی خاص به سر می برد روزانه بیش از 60 گرم چربی از دست می دهد و در یک سال این وزن به حدود دو کیلوگرم می رسد.

این وضعیت برای یک سفر سریع نزدیک ماه امکان پذیر است، اما اگر یک فرد بالغ معمولی بخواهد چند ده هزار ستاره را در فضای بین ستاره ها در جهت ستاره دیگری حرکت دهد، باید چند صد کیلوگرم چربی اضافی جمع کند. این محاسبات همچنین به شدت بر مفروضات پشت آن تکیه دارد، که مهمترین چیز این است که رویای زمستانی حیوانات ممکن است سفینه های فضایی ما را افزایش دهد. با این حال، این ممکن است دلیلی باشد که چرا تعداد کمی از پستانداران (به اندازه انسان و افراد مسن) وجود دارد که از خواب زمستانی استفاده می کنند، زیرا آنها تضمینی برای بقیه عمر خود ارائه نمی دهند.

بنابراین، محققان یک تجزیه و تحلیل آماری از انواع مختلف اختلالات خواب زمستانی، همانطور که در مطالعات قبلی شرح داده شد، انجام داده اند. به این ترتیب، آنها به این نتیجه رسیدند که انرژی مصرف شده روزانه توسط حیوانات در خواب زمستانی بر اساس روزانه نسبتاً متعادل است، بنابراین یک دستمال گرم از یک پستاندار کوچک، مانند یک لاله گوش صلب؛ “گرما، در خواب زمستانی، انرژی مصرف می کند.” بنابراین، می‌توان فرض کرد که هر بافت گرمی که نیاز داریم، همان انرژی را دارد که هر بافت گرمی به این حیوانات نیاز دارد.

با این حال، زمانی که پستانداران فعال هستند، داستان متفاوت است. ایجاد ارتباط بین متابولیسم فعال و احساس گناه تفاوت ظاهری کمی ایجاد می کند و به این نکته اشاره می کند که در آن خواب های زمستانی حیوانات واقعا انرژی زیادی ذخیره نمی کنند. این نکته به احساس گناه خود ما نزدیک است، به این معنی که تمام انرژی مورد نیاز ما در خواب زمستانی تفاوت قابل توجهی با نیازهای زمانی که ما فقط در حال استراحت هستیم ایجاد نمی کند. به همین دلیل است که خرس ها مانند حیوانات کوچک در زمستان نمی خوابند. در عین حال این موضوع برای ما انسان ها به این معناست که با وجود همه خطرات و مشکلات، ممکن است کوتاه بیاییم، ضربان قلب داشته باشیم، نفس بکشیم و متابولیسم مصنوعی را تحمل کنیم.

بنابراین، اگر می‌خواهیم سفرهای فضایی طولانی داشته باشیم و در عین حال اعتماد به نفس خود را حفظ کنیم، بهتر است مثل همیشه رفتار کنیم و در نهایت از آرامش همیشگی خود در سفرهای فضایی استراحت کنیم. به مریخ برویم. ایده یک رویای زمستانی مرفه در این سفرها شاید در زمان حاضر مناسب نبود، اما هنوز می توان به ابزارهای علمی در آینده امیدوار بود. شاید زمان آن فرا رسیده باشد که خودمان از کهکشان خارج شویم و این فاصله را تمام شب در خواب بپاشیم که ادامه کار را برایمان سخت کند یا حتی فیلم های علمی تخیلی را دوست داشته باشیم. نتایج این تحقیق معتبر است مجموعه مقالات انجمن سلطنتی B منتشر شده است.

منبع: Sciencealert

ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو