[ad_1]
در رفتن در یک کشف جالب، اخترشناسان کشف کرده اند که بزرگترین مولکول هایی که می توان در یک دیسک تشکیل شده از غبار و گاز در اطراف یک ستاره تازه شکل گرفته پیدا کرد، شناسایی شده اند که می تواند به ما کمک کند تا بفهمیم زندگی چگونه به سیارات کمک می کند.
طبق گزارشات فرارو، دانشمندان می گویند ستاره ای در ابر وجود دارد که می تواند مولکول هایی را که شامل “هشتم” هستند شناسایی کرده و آن را “متیل شمال” نامیده است. این مولکول حاوی اکسیژن می تواند به عنوان یک بلوک ساختمانی برای قندها و سایر مولکول های زنده عمل کند، به این معنی که می توانیم آن را یک آنتی بیوتیک مصنوعی در نظر بگیریم. از آنجایی که قرصهای اطراف ستارگان که IRS 48 نامیده میشوند نیز به هم مرتبط هستند و سیارات فراوان را تشکیل میدهند، کشف این مولکولها میتواند پیامدهای مهمی برای درک ما از منشأ حیات در کیهان داشته باشد.
ناشانتی برانکن، اخترشناس دانشگاه لیدن می گوید: «از این نتایج، ما می توانیم اطلاعات بیشتری در مورد منشاء حیات در خود سیاره به دست آوریم و بنابراین، ایده بهتری از پتانسیل حیات در سیارات دیگر داشته باشیم. هلند. در واقع، دیدن اینکه چگونه میتوانیم در مقیاس کیهانی به این امر برسیم، بسیار هیجانانگیز است.” در اینجا لازم به ذکر است که این جزء فلزی ساده ترین جزء به حساب می آید و در فضا کم نیست. در واقع این مولکول یکی از فراوان ترین مولکول های کشف شده در صورت فلکی ستارگان در کره های بین ستاره ای متشکل از دو هشتم کربن، هشت هیدروژن و یک هشتم اکسیژن با فرمول شیمیایی CH3OCH3 است.
تصور میشود که این مولکولها قبل از اینکه از ابرها تشکیل شوند، اجرام ستارهساز سرد را در مجاورت ستارگان تشکیل میدهند. دانشمندان فکر می کنند که مولکول های ساده مانند مونوکسید کربن با هم ترکیب می شوند و ذرات غبار و لایه های یخی را تشکیل می دهند که در اثر واکنش ها تشکیل می شوند و مولکول های پیچیده را تشکیل می دهند. کشف این مولکول در مدار 48 ستاره IRS در فاصله 6 سال نوری از ما به شکل اوفیوچوس نجومی- به دلیل شکل هلالی عجیب در قرص که در ذرات غبار بزرگتر متمرکز شده است، احتمالاً نتیجه یک اختراع دیگر انجام شده است.
این “ابرهای غبار”، همانطور که قبلا ذکر شد، مناطقی هستند که در آن ذرات غبار و غبار می توانند به شکل کهکشان های بزرگ و عظیم جمع شوند که در نهایت با کهکشان ها، سیارات و شاید حتی سیارات ترکیب می شوند. کشف «غبار و غبار» به تفصیل در مقالات سال شرح داده شده است. در مقالاتی که در سال گذشته منتشر شد، تحلیلگران خاطرنشان کردند که غبار و غبار نیز در یخ متمرکز شده اند که دارای مجتمع های مولکولی پیچیده است. بنابراین، برانکین و تیمش بر روی آتاکامای نظامی قدرتمند آتاکاما (ALMA) در شیلی تمرکز می کنند و روی این ستاره تمرکز می کنند تا ببینند چه چیزی می توانند تشخیص دهند.
دانشمندان می گویند زمانی که ستاره ای به ابری از غبار می تابد، منجمد و منجمد می شود، بنابراین اگر از تلسکوپ به اندازه کافی قدرتمند استفاده شود، می تواند مولکول های موجود در آن را بر اساس طیف خود تشخیص دهد. به دلیل این واقعیت که مولکول های مختلف نور را جذب و دوباره جذب می کنند، می توانند طیف های تیره تر (جذب) و روشن تر (نور) را در طیف نور ایجاد کنند که مانند تلسکوپ است. محققان می گویند که شناسایی سویه های پراکنده شناسایی شده توسط ALMA بسیار سازگار با فلزات دیگر بود. علاوه بر این، آنها یک پوشش ساده با فرمول CH3OCHO را که یک بلوک ساختمانی برای همه مولکول ها است، به عنوان فرمت متیل آزمایشی آزمایش کردند.
آلیس بوث، ستاره شناس دانشگاه می گوید: «کشف این مولکول های بزرگ روی دیسک ها واقعاً هیجان انگیز است. من همیشه فکر می کردم که مشاهده چنین مولکولی غیرممکن است. چیزی که این موضوع را هیجان انگیزتر می کند این است که اکنون می دانیم که این مولکول های پیچیده برای تغذیه دیسک در حین شکل دادن به دیسک در دسترس هستند. اینها مشکلاتی بودند که قبلاً شناخته شده نبودند، زیرا در بیشتر سیستم ها این مولکول ها در یخ پنهان هستند. فراوانی این فلز در صورت های فلکی به همراه این کشف نشان می دهد که ممکن است این مولکول در قرص سیارات نیز فراوان باشد. این به سادگی به این معنی است که یک مسیر کامل بین این مولکول ها وجود دارد، از ستاره های تازه تشکیل شده تا سیارات.
نینکا فون در مارل، یکی دیگر از رصدخانه های رصد نجومی، گفت: “ما بسیار خوشحالیم که اکنون می توانیم تمام این مولکول های پیچیده را از صورت های فلکی تشکیل دهنده ستارگان، برای تشکیل سیارات و سیاراتی که سیارات را تشکیل می دهند، طی کنیم.” امیدواریم با مشاهدات و بررسی های بیشتر بتوانیم گامی دیگر در جهت درک منشاء مولکول های زیستی در خود منظومه شمسی برداریم. نتایج این تحقیق معتبر است نجوم و اخترفیزیک منتشر شده است.
منبع: Sciencealert
ترجمه: مصطفی جرفی – فرارو
[ad_2]