فضای کیهانی کجا ادامه دارد؟

در رفتن به اصطلاح نجوم جوی به مناطقی از فضای نسبی که خارج از زمین هستند اشاره دارد. این منطقه همچنین به عنوان “فراتر از جو” برای تمایز بین استفاده از فضای بالای زمین نامیده می شود. اما یک سوال کوچک این فضا کجا ادامه دارد؟

طبق گزارشات فرارو، درست بالای سر ما آسمان یا به قول معروف “1” است که حدود 3 مایل (3 کیلومتر) بالاتر از سطح زمین است. در این اتمسفر مخلوطی از مولکول ها یا قطرات ریز هوا وجود دارد که با هر بازدم، میلیاردها عدد از آنها را جذب می کنیم. مهمتر از همه، فضا وجود دارد و به این دلیل نامگذاری شده است که مولکولها بسیار کوچک هستند و فضای زیادی بین آنها وجود دارد. آیا تا به حال فکر کرده اید که سفر به فضای بیرونی و سپس ادامه دادن چگونه خواهد بود؟ چه می خواهیم و کجا می میریم؟ دانشمندان می توانند بسیاری از چیزهایی را که می بینید توضیح دهند، اما هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که ما در مورد آنها نمی دانیم، مانند ابدی یا خوب بودن جو.

سیارات، ستاره ها و کهکشان ها

بیایید سفری تخیلی را برای پاسخ به این سوال آغاز کنیم. در ابتدای خود سفر در فضا، ممکن است بخشی از منظره کاملاً برای ما آشنا باشیم. زمین به گروهی از سیارات داده می شود که همزمان با خورشید در حال جوشیدن هستند و قسمت هایی از سیارات و مارمولک ها در حال چرخش، نیز مخلوط می شوند. ممکن است فکر کنید که خورشید در واقع فقط یک ستاره متوسط ​​است و ستارگان بزرگتر و درخشان‌تر از ستاره‌های دیگر فقط به این دلیل که به ما نزدیک‌تر هستند دیده می‌شوند. اما برای رسیدن به نزدیکترین ستاره بعدی، باید تریلیون ها مایل به فضا پرواز کنیم. اگر می توانستیم سوار سریع ترین فضاپیمایی شویم که ناسا تا به حال ساخته است، هزاران سال طول می کشید تا به آنجا برسیم.

در آن زمان متوجه خواهید شد که اگر ما به ستاره ها مانند یک خانه نگاه کنیم، کهکشان ها مانند خانه هایی روی یک خانه هستند. دانشمندان تخمین می زنند که 3 میلیارد ستاره در کهکشان ما وجود دارد. حال، اگر بخواهیم بسیار فراتر از کهکشان خود برویم، 5 میلیارد ستاره نیز با همان مناظری ترکیب می‌شوند که ساختمان‌های دیگر شهر از فضای هوایی منعکس می‌کنند. اخیراً ستاره شناسان کشف کرده اند که بسیاری از ستارگان، یا حتی بیشتر آنها، سیاره های خود را دارند که از آنها دور می شوند. قطعات حتی مانند زمین هستند، بنابراین این احتمال وجود دارد که موجودات زنده دیگری در خانه وجود داشته باشند که احتمالاً مانند ما فکر می کنند که در کهکشان های دیگر نیز زندگی وجود دارد.

با این حال، برای رسیدن به کهکشانی دیگر باید میلیون‌ها تریلیون مایل را طی کنیم. بیشتر این فضا تقریباً کاملاً خالی است و تنها چند مولکول از ذرات ریز سرگردان و مرموز که دانشمندان آن را “ماده تاریک” می نامند در خود جای گرفته اند. ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ های بزرگ میلیون ها کهکشان را در این برد محدود رصد کرده اند و در جهات مختلف حرکت می کنند.

با این حال، اگر می‌توانستیم این سفر را میلیون‌ها سال بعد انجام دهیم، به تدریج به نقطه‌ای می‌رسیدیم که احتمالاً این کهکشان‌های بین‌ستاره‌ای بزرگ‌تر و گسترده‌تر می‌شدند. تصور کنید در یک فضای تاریک هستید که نزدیکترین کهکشان میلیون‌ها سال از شما فاصله دارد و شما کهکشان‌ها را تا دور ستاره‌ها می‌بینید.

آیا پایان وجود دارد؟

خوب، بیایید تخیل خود را گسترش دهیم و فرض کنیم پتانسیل حرکت بی پایان در این فضا را داریم. آیا سفر خود را در کهکشان ها برای همیشه ادامه خواهید داد؟ آیا یک کهکشان بی نهایت در هر جهت وجود دارد؟ یا در نهایت همه چیز تمام می شود؟ و اگر تمام شد عاقبتش چه می شود؟ جای سوال است که دانشمندان هنوز پاسخ قطعی برای آنها ندارند. برای لحظه ای تصور کنید که به دنیای کارمایی ارل منتقل شده اید. در این صورت جهان بی پایان خواهد بود.

برخی از علما نیز فکر می کنند که جهان ممکن است در نهایت در خود گرفتار شود، بنابراین اگر بتوانیم به خارج از کشور ادامه دهیم، در همان جایی که شروع کردیم به جاهای دیگر برمی گردیم. یکی از راه های درک این موضوع این است که به یک کره نگاه کنید و تصور کنید که وجود دارید که فقط می توانید روی آن سطح حرکت کنید. اگر شروع به حرکت در هر جهتی کنید، مثلاً به سمت شرق ادامه دهید و به راه خود ادامه دهید، در نهایت به همان جایی می رسید که شروع کرده اید. اگر این شرایط برای جهان صادق بود، به این معنی بود که خیلی بزرگ نیست، اگرچه هنوز بزرگتر از آن چیزی است که ما می توانیم تصور کنیم.

در هر صورت ما هرگز نمی توانیم به انتهای جهان یا فضا برسیم. اکنون دانشمندان بر این باورند که جهان محکوم به فنا است. در واقع، مناطقی که در آن کهکشان ها معلق هستند یا دارای یک مانع فضایی هستند که پایان فضا را نشان می دهد، وجود ندارند. زیرا در این صورت خود این فضا نیز باید در فضا باشد. اما این عقیده از نظر دیگران نیز غیرقابل قبول است و فرض می کنند که فضا نیز پایان خاص خود را دارد. اما در شرایط فعلی ارائه پاسخ به این سوال قابل قبول نیست، اما ممکن است آینده این شرایط را تغییر دهد.

نوشته شده توسط جک سنگال، استاد فیزیک در دانشگاه ریچموند در ایالات متحده.

منبع: theconversation

ترجمه: مصطفی گرفی-فرارو