[ad_1]
در رفتن خونریزی کبدی که در سال ششم در مصر کشف شد، اکنون به عنوان اولین شواهد ساییدگی های نادر روی زمین شناخته می شود. این ادعا توسط محققان دانشگاه ژوهانسبورگ بر روی این سنگ پس از بررسی دقیق صورت گرفته است.
طبق گزارشات فرارو، محققان می گویند که در طی میلیاردها سال، ترکیب غبار و گاز استخراج شده از اوبرنخت به چیزی جامد تبدیل شد تا اینکه سنگ از بدن خود جدا شد و روی زمین فرود آمد. دانشمندان می گویند که هپاتیا در حدود زمان منظومه شمسی ما شکل گرفته است. جان کرامرز، جانورشناس دانشگاه ژوهانسبورگ در آفریقای جنوبی، می‌گوید: «به تعبیری، می‌توان گفت، ما در حال انجام یک انفجار INA هستیم، زیرا از انفجاری که در مادرمان رخ می‌دهد، هشت عصاره گاز دریافت می‌کنیم. بدن.” آنها هستند.”
انفجارهای بسیار پرانرژی یکی از پرانرژی‌ترین پدیده‌های جهان هستند که همزمان با زمانی است که یک ستاره سفید ضخیم به ستاره دیگری می‌افتد. این تیم با استفاده از تکنیک های تجزیه و تحلیل شیمیایی دقیق و غیرمخرب، دو هدف مختلف را در نمونه کوچکی از هیپاتیا بررسی کردند تا بفهمند سنگ قبر کجاست و چگونه شکل گرفته است. سرفصل‌هایی که شامل سطوح غیرعادی سیلیکون، کروم و منگنز می‌شد، نشان می‌داد که این سنگ در منظومه شمسی شکل داخلی ندارد. محققان همچنین متوجه شدند که سطوح آهن، گوگرد، فسفر، مس و وانادیوم به طور فزاینده ای این جرم را از هر چیز دیگری در جو کهکشان ما متمایز می کند.
با توجه به غلظت عناصر کبدی در نمونه ها، تفاوت های خاصی بین آنچه در منظومه شمسی و در بازوهای کهکشان راه شیری منتظر آن هستیم وجود دارد. محققان همچنین خاطرنشان می‌کنند که هپاتیت با آنچه از نوع دوم خونریزی انتظار می‌رود منطبق نیست، که ناسازگار است و نشان می‌دهد که ممکن است باقیمانده‌ای از نوع خونریزی‌دهنده Ia باشد. کرامرز می گوید: “اگر این فرضیه درست باشد، اولین شواهد هپاتیت روی زمین، انفجار Ia از نوع IA خواهد بود.”
با توجه به اینکه در حال یادگیری نوع Ia هستیم، آنها باید غلظت بسیار غیرعادی عناصر را به شکل هپاتیت ایجاد کنند. از 5 عنصری که در آنالیز سنگ در نظر گرفته می شود، معدود عناصری که در حالت متراکم شدن بدن در اثر انفجار یک ستاره کوچک سفید رنگ در انتظار تطبیق هستند با هم مطابقت داشتند. با این حال، یک فایل هنوز بسته بندی نشده است. شش عنصر دیگر یعنی آلومینیوم، فسفر، کلر، پتاسیم، مس و سرب با آلکالوئیدهای نوع مدا ناسازگار هستند. کرامرز می گوید: برای حل این معما به تحقیقات بیشتری نیاز داریم، اما در این مرحله مشخص است که این مسیر مرموز راه زیادی را طی کرده است. نتایج این تحقیق در نشریه ایکاروس منتشر شده است.
منبع: Sciencealert
ترجمه: مصطفی گرفی-فرارو
[ad_2]
