در رفتن تصور می‌شود که بیابان‌های سبز بی‌پایان که اغلب خاورمیانه و شمال آفریقا را می‌پوشانند، به‌عنوان مکان‌های طبیعی «مرده» هستند که با زندگی و زندگی در تضاد هستند، اما یک مستند نتیجه علمی شگفت‌انگیز را نشان می‌دهد که نه تنها چنین ایده‌ای نادرست است. بلکه این تپه های سبز در واقع زنده هستند و نفس می کشند.
طبق گزارشات فرارو، دانشمندان می گویند صحنه های صحرا آنقدر که به نظر می رسد بی روح نیستند. رودخانه های سبز وسیع نه تنها آنها را قادر به رشد، حرکت و تعامل با یکدیگر می کند، بلکه یک مطالعه جدید نشان داده است که آنها حتی می توانند “نفس بکشند”. به عبارت دیگر، با استفاده از دستگاه بسیار حساسی که برای طراحی و ساخت طراحی شده بود، محققان توانستند تپه‌های سبز را به طور منظم مشاهده کنند و متوجه شدند که این تپه‌ها در فواصل زمانی معینی آب را استنشاق و بازدم می‌کنند تا بخار آب را کاهش دهند.
خشکسالی ها و خشکسالی های اضطراری روز به روز رایج تر می شوند. اما زمانی که باد در سطح تپه می وزد، لایه بالایی به خودی خود حرکت می کند و تغییر سریعی در رطوبت و فشار سطح ایجاد می کند و در نتیجه «امواج رطوبت نامرئی» از بالا به پایین جریان می یابد. محقق از این فرآیند برای تعیین درجه حساسیت رطوبت به اندازه کافی برای تشخیص آب راکد در یک دانه استفاده می کند. در صورتی که این ابزارها بر روی تپه ای سرسبز در صحرای قطر رشد کنند، تنها در 2 ثانیه قادرند دما، تابش و رطوبت محیط اطراف را با یک میلی متر اسکن واضح تشخیص دهند. این اندازه گیری ها هر 1.5 دقیقه و در یک دوره دو روزه تکرار شد و در نتیجه مقدار انباشته افزایش یافت.
دانشمندان می گویند هیچ ابزار دیگری را نمی شناسند که بتواند ظاهر تپه های سبز را با چنین نمای کلی مکانی یا زمانی واضح مشاهده کند. در ترکیب با ذرات مرتبط با سرعت و جهت باد و همچنین دما و رطوبت محیط، نویسندگان سرعت های بسیار خوبی را در بیابان مشاهده کردند. دانه ها نشان می دهند که برخلاف گرما که به طور منحصر به فردی توسط جرم دانه ها هدایت می شود، بخار آب به دانه ها نفوذ می کند. بنابراین، فایده تپه این است که رطوبت از سطح به پایین منتقل می شود و این مسیرها تقویت و بازسازی می شوند.
مهندس مکانیک میشل لاج از دانشگاه کلنل توضیح می دهد: “باد بر روی تپه می وزد و تحت فشار محلی عدم تعادل ایجاد می کند، که در معنای واقعی کلمه “هوا” را وارد هوا می کند. پس روح موجود مانند شان است». این پدیده “تنفس” در واقع چیزی است که به میکروب ها اجازه می دهد حتی زمانی که آب مایع در دسترس نیست زنده بمانند.
جالب اینجاست که در سطح تپه، محقق میزان تبخیر کمتر از پیش‌بینی دانشمندان را اندازه‌گیری کرد. برای مناطقی که به شدت خشک هستند، میزان رطوبت تپه های سبز و عبور آنها به جو نسبتاً کم است. لاج می‌گوید: «این اولین بار است که می‌توانم چنین سطح پایینی از رطوبت را اندازه‌گیری کنم. حساسیت یک شاهکار جدید فناوری است که به دانشمندان اجازه می دهد تا مناظر کشاورزی در بیابان را با دقت بیشتری اندازه گیری کنند، زیرا به دنبال تشدید تغییرات آب و هوایی است.
این لژ همچنین هشدار می دهد: اگر به این شیوه زندگی ادامه دهیم، آینده زمین یک کویر بزرگ نخواهد بود. بنابراین، دانستن بیشتر در مورد نحوه عملکرد دستور زبان در بیابان ها می تواند واقعا مفید باشد و این موضوع فقط برای درک سیاره ما نیست. تلاش برای اندازه گیری دقیق رطوبت داخل جرم به متخصصان کمک می کند تا علائم نامرئی آب مانند مریخ را پیدا کنند. صرف این واقعیت که صحرا ظاهراً متروک است به این معنی نیست که زندگی در آنها وجود ندارد.» نتایج این مطالعه در مجله معتبر تحقیقات ژئوفیزیکی: سطح زمین منتشر شده است.
منبع: Sciencealert
ترجمه: مصطفی گرفی-فرارو
