کشف نوع جدیدی از کریستال در شهاب سنگ معروف چلیابینسک

در رفتن 9 سال پس از فوران یک شهاب سنگ نسبتا بزرگ در حومه چلیابینسک روسیه، دانشمندان نوع جدیدی از کریستال را از این شهاب سنگ باقیمانده شناسایی کردند که مشاهده نشده است.

طبق گزارشات فرارو، در ماه فوریه، این سیاره با اندازه 1 فوت (3 متر) و وزن 1 تن، با سرعتی در حدود 2 مایل در ساعت (2 کیلومتر در ساعت) فرود آمد. خوشبختانه این شهاب سنگ در ارتفاع حدود 1.5 مایلی (6.5 کیلومتری) بالای شهر چلیابینسک در جنوب روسیه منفجر شد و منطقه اطراف زیر بارش شهابی سقوط کرد و درگیری بزرگی روی داد. کارشناسان در آن زمان این رویداد را یک تهدید بزرگ برای سیارات بیگانه توصیف کردند.

فوران شهاب سنگ چلیابینسک بزرگترین فوران در نوع خود از زمان وقوع حادثه تونگوسکا در سال نهم بود. این بمب در مقابل یک پایگاه نظامی آمریکا منفجر شد. فیلم ویدئویی این حادثه، صخره‌ای فضایی را در جرقه‌ای از نور نشان می‌دهد که برای مدت کوتاهی از خورشید می‌تابید، در حالی که می‌سوخت. این انفجار اگرچه باعث خسارات مادی و فیزیکی شد، اما هدایای جالبی برای دانشمندان به ارمغان آورد. در یک مطالعه جدید، محققان بخش‌هایی از سنگ فضایی را که پس از انفجار شهاب‌سنگ باقی‌مانده و به نام غبار شهاب‌سنگ شناخته می‌شود، تجزیه و تحلیل کردند.

طبق معمول، شهاب‌سنگ‌ها مقدار گرد و غباری را که هنگام سوختن تولید می‌کنند کاهش می‌دهند، اما یافتن این دانه‌ها برای دانشمندان بسیار دشوار است، زیرا آن‌قدر کوچک هستند که نمی‌توان آنها را پیدا کرد یا توسط باد پراکنده شد. با این حال، به گفته ناسا، پس از انفجار شهاب سنگ چلیابینسک، ابر عظیمی از غبار بیش از چهار روز باقی ماند تا سرانجام به زمین برخورد کرد. خوشبختانه لایه‌های برفی که قبل و بعد از این رویداد باریده‌اند، توانسته‌اند قسمت‌هایی از نمونه‌ها را به دام بیندازند و حفظ کنند تا دانشمندان بتوانند آن‌ها را بازیابی کنند.

محققانی که مشغول بررسی ذرات غبار زیر میکروسکوپ بودند، نگاهی جالب به انواع جدید کریستال ها انداختند. هنگامی که یکی از اعضای تیم از طریق میکروسکوپ به ذرات غبار نگاه کرد، یکی از ساختارهای کوچک دقیقاً در مرکز اسلایدها قرار داشت. دانشمندان می گویند این بسیار لذت بخش بود، زیرا اگر این سازه کوچک در جای دیگری بود، هرگز متوجه آن نمی شدند. اما مشاهده این ساختار کوچک باعث شده تا دانشمندان دقت خود را بیش از پیش افزایش دهند.

پس از تجزیه و تحلیل میکروسکوپ های گرد و غبار و الکترونی، محققان تعداد زیادی از این کریستال ها را پیدا کردند و آنها را با جزئیات بسیار مورد بررسی قرار دادند. با این حال، حتی در آن زمان، محققان در مقاله خود نوشتند که “یافتن کریستال ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی به دلیل اندازه کوچک بسیار چالش برانگیز بود.” محققان در این مطالعه تاکید کردند که پوسته ها و نصف النهارهای بلورهای شش ضلعی شش ضلعی یا “تقریبا کروی” هر دو مورفولوژیک “منفرد” هستند.

تجزیه و تحلیل بیشتر با استفاده از تابش اشعه ایکس همچنین نشان داد که از کریستال‌هایی از لایه‌هایی از فسیل‌های کربنی به شکل گرافیت نیز استفاده شده است که معمولاً در مواد ساخته شده و نانو هسته‌ای در قلب قرار می‌گیرند. محققان پیشنهاد می‌کنند که محتمل‌ترین نامزد برای این نانوذرات Beckminstroller (C60)، یک قفس توپ شبیه به اتم‌های کربن، یا polyhedronsicyclovakatadcan (C18H12)، یک مولکول ساخته شده از کربن و هیدروژن است. دانشمندان امیدوارند نمونه‌های دیگری از فوران شهاب‌سنگ‌ها از دیگر شهاب‌سنگ‌ها را بیابند تا ببینند آیا این بلورها محصول شهاب‌سنگ‌های معمولی شهاب‌شکن هستند یا به فوران شهاب‌سنگ چلیابینسک وابسته هستند.

منبع: livescience

ترجمه: مصطفی گرفی-فرارو