آنها اتلاف بار الکتریکی کمی دارند و اغلب در فرکانس های بالا استفاده می شوند. این باعث می شود که ماده دی الکتریک در خازن های تعبیه شده دارای چگالی خازنی بالایی باشد. اینها خازنهای قطبی هستند و بنابراین در صورت سیم کشی مناسب سیم و کابل (پاسخ من) عمل می کنند. در غیر این صورت با سیم کشی متفاوت، خطر انفجار وجود دارد.
آنها به عنوان فیلتر سیستم های منبع تغذیه عمل می کنند که ظرفیت خازن آزاد را به حداقل می رساند. ظرفیت انگلی بین هادی ها روی PCB برجسته است. بهتر است خازن های بای پس PCB را در زیر پدهای قطعات SMD سمت بالا ثابت کنید. یکی از مراحل ضروری در فرآیند طراحی، قرار دادن خازن های بای پس است.
Wire And Cable
یک فن تمام هوا را از طریق خشک کن هدایت می کند، اما فن در واقع آخرین مرحله در این فرآیند است. برای دستگاه هایی با پایه های برق متعدد، حداقل به یک خازن بای پس برای هر پایه پاور نیاز دارید. خازن های تعبیه شده برای دستگاه های مخابراتی، محاسباتی، پزشکی و الکترونیکی سیار مفید هستند. اندازه های کوچک آنها برای استفاده به عنوان خازن های نصب سطح PCB ایده آل است.
کابل مخابراتی
وات واقعی هر ابزار الکترونیکی خاص را در تعداد ساعاتی که تصور می کنید برای استفاده روزانه از آن ها استفاده می کنید ضرب کنید. شما می توانید از یک سپر فارادی بین ردیابی ها استفاده کنید. علاوه بر این، از مواد دی الکتریک با گذردهی کم استفاده کنید زیرا ظرفیت سرگردان کمتری در مدار تولید می کنند. ماده دی الکتریک یک لایه نازک از اکسید است که در قوطی های کوچک نگهداری می شود.
فیوز مینیاتوری
در طول تولید، مواد دی الکتریک نازک بین دو لایه مس ثابت می شود. حلقه محافظ اثر خازنی بین دو اثر را کاهش می دهد. از مسیریابی ردیابی به صورت موازی خودداری کنید زیرا این امر یک منطقه حداکثر بین دو ردیابی را ایجاد می کند که باعث ایجاد حداکثر ظرفیت بین ردیابی می شود. سپس خازن سرگردان EMI را معرفی می کند که به ردپای مجاور انتشار می یابد. به این ترتیب ظرفیت و اندوکتانس انگلی حداقل است.
خازن های تعبیه شده دارای مونتاژ خودکار و اندوکتانس کاذب کم هستند. در اینجا چند نکته در مورد نحوه قرار دادن خازن های بای پس PCB آورده شده است. توجه داشته باشید که قرارگیری اشتباه خازن های بای پس به طور کامل عملکرد آنها را تضعیف می کند. خازن های تعبیه شده قابلیت های بیشتری نسبت به خازن های معمولی دارند.
