[ad_1]
سجاد فیروزی در روزنامه شرق می نویسد: ایران در سال های پایانی حکومت پهلوی کاندیداتوری خود را برای میزبانی بازی های المپیک اعلام کرده است. در آن زمان فقط لس آنجلس رقیب تهران بود و خیلی ها می گفتند تهران برای میزبانی این مسابقات شانس بیشتری دارد. پیش از آن ایران میزبان بازی های آسیایی بود که از نظر میزبانی قابل قبول بود. در آن زمان رسانه های مختلف از میزبانی ایران در بازی های المپیک برای آمادگی برای تمرین و میزبانی صحبت می کردند.
اما پس از انقلاب اسلامی موضوع میزبانی المپیک تهران منتفی شد و لس آنجلس بدون رقیب به عنوان میزبان المپیک امسال انتخاب شد. ایران که تا چند سال پیش سرسخت ترین رقیب لس آنجلس برای میزبانی این مسابقات بود، بازی های المپیک این فصل را تحریم کرد. تحریم بازی های المپیک، تصمیم گیری سیاسی ایران و بلوک شرق، از جمله شوروی، بخشی از سیاست آمریکا بود.
احتمالاً سیاسی ترین جنبش تاریخ ورزش ایران. اگرچه ایران بازی‌های المپیک مسکو را به دلیل حضور نیروهای خود در افغانستان تحریم کرده بود، اما با در نظر گرفتن جمهوری اسلامی ایران، این اقدام برای حضور ورزشکاران ایرانی در بازی‌های بین‌المللی آماده بود.
در آن سال ها ایران در حمایت از رقیب خود در جنگ، جنگ عراق و آمریکا را تحریم کرد. میرحسین موسوی، وزیر وقت جمهوری اسلامی ایران نیز اعلام کرد: «عدم حضور ایران در بازی های المپیک; آزینرو در وهله اول، تحریم دولت ایران را جدی ترین تصمیم سیاسی – ورزشی ایران در قرن اخیر می داند.
مهمترین تاثیر سیاست بر ورزش ایران
علیرغم اتفاق قابل توجهی که امسال به نوبت پنجم رسید، تحریم المپیک تاثیر چندانی بر ورزش ایران نداشت. در دوره های بعد کاروان ورزشی ایران در بازی های المپیک شرکت کرد و این نگرش همچنان ادامه دارد. جالب اینجاست که برخلاف سال های اول انقلاب، رقابت با ورزشکاران آمریکایی یا سفر به این کشور برای ورزشکاران ایرانی خط قرمز محسوب نمی شود و برخلاف روابط دوستانه دو کشور، ورزشکاران ایرانی و آمریکایی روابط خوبی با هم دارند. با تمرکز بر این موضوع، مهم ترین اتفاق سیاسی و تاثیرگذار در ورزش ایران را به سال «(2)» گره زده اند. تا آن زمان رقابت بین ورزشکاران اسرائیلی و “خط قرمز” کم نشده بود، زیرا نزدیک به بازی فوتبال پنج نفره دو کشور در سطح ملی و بین المللی برگزار شده است.
امسال اما تیم های ملی کشتی ایران و فرانسه قهرمان کیف اوکراین شدند و بیژن سیف خانی کشتی گیر ایرانی به مصاف کشتی گیر اسرائیلی رفت. علیرغم برتری سفخانی بر رقیب اسرائیلی، کاروان ایران که به طور رسمی از داخل صادر می شد، اوکراین را رها کرد و بدون اینکه حتی آزادیخواهان مشکوک شوند، به ایران بازگشت.
در همان زمان که «کیهان ورزشی» پراکنده می شد: «سیفخانی خاک اسرائیل را بو می کشد» تا امروز دیگر ورزشکاران ایرانی در رقابت با ورزشکاران اسرائیلی در رده خطوط قرمز و نباید انجام شود.
البته در همان سال تردیدهایی در مورد رقابت ورزشکاران اسرائیلی وجود داشت. همانطور که سیف خانی تعریف می کند، در حاشیه یک کشتی، دقیقاً نمی داند که باید مسابقه دهد یا نه. رئیس تیم ملی کشتی فرنگی در کنار بهشتی نماینده وزارت امور خارجه که با وی رقابت می کرد از سیف خان خواست که اگر احساس می کند نباید با رقیب مسابقه دهد، کشتی نگیرد. با این حال کشتی گیر ایرانی متقاعد شده است که می تواند رقیب خود را شکست دهد. آنطور که کیهان ورسشی نوشته است، سیف خان رقیب اسرائیلی خود “بار” را شکست داد و باعث خوشحالی کاروان ورزش ایران شد و البته آقای بهشتی نماینده وزارت امور خارجه شد. به روایت این ورزشکار، آقای بهشتی به قدری خوشحال شد که گفت برای برگرداندن شیرینی به ایران پاداش می‌گیرم، اما بر خلاف انتظار، دستور فوری از تهران مبنی بر اعزام کاروان از اوکراین به ایران صادر شد. و توبیخ آقای بهشتی.
چه کسی می گوید اسرائیلی ها رقابت نمی کنند؟
سال‌هاست که درباره منشأ این خبر اخبار، بحث و جدل وجود دارد. بیشتر این مسائل مربوط به علی اکبر ولایتی است که در آن زمان در وزارت امور خارجه شریک بود، اما این موضوع هیچگاه به صورت رسمی اعلام نشده است. شایعات در این زمینه ادامه داشت تا اینکه در نهایت علی اکبر ولایتی، رئیس هیئت مؤسس و هیئت امنای دانشگاه، با تجلیل از دانشجویان دانشکده فنی مهندسی غرب دانشگاه تهران، موضوع را اذعان و از کشتی گیر ایرانی به دلیل عدم موفقیت تقدیر کرد. بعضی ها می گویند کار استانی انجام داده است من افتخار می کنم که بنیانگذار این ابتکار در کشور هستم.
همه چیز با بهانه انجام می شود، اما …
امروز نزدیک به چهار دهه از رقابت ورزشکاران ایرانی با ورزشکاران اسرائیلی می گذرد. ریشه این موضوع از نظر جمهوری اسلامی ایران اسرائیل است که چنین کشوری را به رسمیت نمی شناسد. در دو دهه اخیر هر بار که مسابقاتی برگزار می شود که یکی از ورزشکاران ایرانی در آن به مصاف اسرائیل می رود بی گناهی خود را بهانه کرده و استعفا می دهد. این تصادف نه تنها منجر به رقابت جهانی شد، بلکه به بازی های المپیک نیز منجر شد. بازی ورزشکاران ایرانی به شیوه ای مشابه اسرائیلی ها با مسئولان ورزش ایران و همچنین عقب نشینی از مسابقات جهانی، جوایز قابل توجهی را برای آنها به همراه داشته است.
او در چند سال گذشته بر سر موضوع رقابت با ورزشکاران اسرائیلی با ورزشکاران اسرائیلی اختلاف داشته است.بوروندی با جریمه های سنگینی روبروست. پس از این تهدید و شاید تاکنون، نگرش مسئولان ورزش ایران نسبت به تهدید سازمان های بین المللی بر اساس اجرای منشور المپیک و سایر تاکتیک ها تغییر کرده است. این ورزشکاران به بهانه امتناع از دریافت ویزا به مصاف یکدیگر رفتند که به احتمال زیاد در مورد رقبای اسرائیلی نیز چنین خواهد بود.
عصر جدید با سنت “باید بازی کرد”
تاثیر رقابت با ورزشکاران اسرائیلی بر ورزش ایران در سال های اخیر پررنگ شده است و آغاز به اصطلاح “باید فایت” در کشتی علیرضا کریمی به همان اندازه رقابتی است. و در شرایطی که تیم ملی امیدوار به حضور در عرصه جهانی پیش از رقبای روسیه بود، اما علیرضا رضایی سرمربی وقت تیم ملی به صراحت گفت: «علیرضا باید بازی کند». طبق قانون کشتی گیر اسرائیلی به جدول صعود کرد و اگر کریمی در این مسابقه شرکت می کرد باید به مصاف حریف اسرائیلی می رفت. سرانجام او عمدا کشتی را رها کرد تا با روس ها رقابت کند تا کشتی گیر اسرائیلی گرفتار نشود. انتشار این ویدئو باعث ایجاد سوال هایی در مورد سرنوشت ورزشکاران ایرانی حاضر در مسابقات بین المللی شده است.
در نهایت کار فراخوانده شد تا فدراسیون های جهان از شمشیر برای ایرانی ها استفاده کنند و خواستار پایان دادن به این موضوع شوند. آنها سعی کرده اند ورزش ایران را به حالت تعلیق درآورند و تلاش کرده اند ورزشکاران ایرانی را در سیاست دخالت دهند و آنها را به اهداف مقامات بلندپایه ورزش ایران مرتبط نسازند. شرایط به وجود آمد که چندین روسای فدراسیون ها از جمله رسول خادم مجبور به امضای نامه های رسمی و جستجوی راه حلی برای مشکل عدم رفتار با ورزشکاران اسرائیلی شدند.
بحران سعید مالایی و شهادت مسئولان ورزش ایران
داستان «علی رضا کریمی» را باید از این بحران در امان نگه داشت که ورزش ایران با سیاست غیررقابتی اسرائیل با ورزشکاران اسرائیلی دستگیر شد. به عنوان بحران اصلی سعید ملای پناه گرفت. او به همراه تیم ملی جودوی ایران در اوزاکا به مصاف ژاپن رفت و چندین بار از شکست عمدی مقابل حریفان اسرائیلی اجتناب کرد، اما در مورد اینکه آنها از آلمان عبور کردند و با او درگیر شدند اختلاف نظر داشتند.به گفته مسئولان ورزش ایران، قصد رقابت ورزشکار اسرائیلی عمدی است. وی بعداً به مغولستان پناهنده شد و در حال حاضر با پرچم این کشور در مسابقات جودو شرکت می کند به همراه دو ایرانی دیگر که در دادگاه علیه مسئولان ورزش ایران به شهادت رسیدند و گفتند که برای رقابت با مقامات ایرانی تحت فشار اسرائیل هستند.
در پایان نیز دادگاه حکم به محرومیت شدید ایران از عنوان چهار ساله جودو داد و مادام که منشور المپیک ایران را رعایت نکرد، اجازه حضور جودوکاران ایرانی در مسابقات جهانی را نخواهد داد. با این حال مقامات ایرانی در بیانیه‌ای که روز جمعه منتشر شد، این اتهامات را رد کردند و گفتند: «ادعاهای مشابه و بی‌اساس درباره اطلاعات اسرائیل بیش از یک بار مطرح شده است. چنین مواردی وجود ندارد.
تصمیم جنجالی مجلس
ورزش ایران در چهار دهه اخیر برای اتخاذ چنین تصمیمی تحت فشار قابل توجهی از سوی جامعه جهانی بوده است، اما هر بار توانسته است با تکیه بر بهانه هایی مانند مصدومیت، غیبت و یا بلایای سهوی بر این مرگبار فائق آید. در عین حال تصمیم بحث برانگیز نمایندگان در پنجمین سال فجایع بزرگ ورزش ایران کافی نیست. در واقع بعثی ها در چارچوب دهمین روز مجلس عوام طرح تدابیری را که علیه اسرائیل متخاصم انجام می شود، تصویب کردند که یکی از آنها در آینده نزدیک امکان پذیر خواهد بود.
این پیش‌نویس با رعایت ماده 11 عنوان می‌کند: «هر گونه مسابقه یا مسابقه ورزشی معمولاً رسمی یا تدارکاتی بین ورزشکاران و تیم‌های ورزشی ایران در مخالفت با رژیم رقیب صهیونیستی ممنوع است». ماده خطرناک «بعداً مجلس از طرح حذف شد، زیرا در صورت تصویب قانون، ورزش ایران رسماً از تمامی مسابقات جهانی تعلیق می‌شود». همانطور که شایعه رسمی حاکی از دخالت مقامات سیاسی ایران در امور ورزشی است و قوانین باید با محرومیت های جدی مواجه شود.
به هر حال مهمترین تصمیم سیاسی ایران در قرن اخیر برای ورزش همان رقابت با اسرائیل است. موضوع تحت عنوان «خط قرمز» ذکر شده و اخلاق ورزشی از آن عبور نمی کند. اما همزمان چند ورزشکار ایرانی با اسرائیلی ها به رقابت پرداختند که شاید از روی ناآگاهی سعی در عبور از مرز داشتند.
اما پایبندی به این موضوع علاوه بر تشدید سایه پیوندهای ورزشی ایران از جمله جودو، کشتی و شطرنج، مهاجرت تعدادی از ورزشکاران مطرح ایرانی را نیز در پی داشته است. سعید ملائی صدمین ورزشکار ایرانی است که از اسرائیل برای رقابت با اسرائیل مهاجرت کرده است. اما شاید خروج علیرضا فیروزجا، پدیده شطرنج از ایران و پناهندگی به فرانسه به همین دلیل، تاسف بارترین خروج یک ورزشکار نخبه از ایران باشد.
[ad_2]
