عاطفه احمدی تنها بانوی ایرانی است که به المپیک زمستانی پکن راه یافته است.
به گزارش فرارو، خبرگزاری فرانسه در گزارشی نوشت: عاطفه احمدی، ایرانی، مدت کوتاهی پس از اینکه توانست راه برود، اسکی را یاد گرفت، اما مسیر المپیک زمستانی 21 ساله کاملا هموار نبود.
احمدی گفت که پدر و مادرش برای اولین بار در سه سالگی او را روی اسکی گذاشتند. این ورزشکار ساکن آبعلی شرق تهران می گوید: «آنقدر جوان بودم که نفهمیدم این تکه های چوب برای چیست، اما یاد گرفتم.
پدرش عضو تیم ملی اسکی و مربی تیم بانوان بود. احمدی می گوید: وقتی خواهرم حدیث اولین مسابقه اش را شروع کرد، گریه کردم چون می خواستم او را دنبال کنم.
یکی از سوغاتی‌هایی که خواهرش از بازی‌های المپیک زمستانی جوانان ۲۰۱۲ در اتریش آورد، نشان بازی‌ها بود. عاطفه احمدی می گوید: از آن به بعد رویای المپیک را شروع کردم. به یاد دارم که در کودکی پنج حلقه المپیک پشت میزم کشیدم. من به خودم اطمینان دادم که در آن شرکت خواهم کرد، بدون اینکه واقعاً بدانم بازی ها چگونه است.
رقبای بین المللی اغلب از شنیدن اینکه او اهل ایران است شوکه می شوند. آنها از من می پرسند که آیا برف داریم … آنها فکر می کنند ما یک کشور بیابانی مانند عربستان سعودی هستیم. اما حتی در تابستان می توانید این بازی را در دمابهند یا علم کوه یخچالی به ارتفاع 5600 متر انجام دهید.
وی افزود: زنان کشورهای اسلامی نیز از اینکه اسکی می کنند تعجب می کنند. من به آنها می گویم که دین مانع ورزش زنان نمی شود.
ایران دارای پیست های اسکی متعددی است که هم برای آقایان و هم بانوان باز است.
عاطفه احمدی در 10 سالگی برای اولین بازی خارجی خود به قزاقستان سفر کرد و در 16 سالگی به تیم ملی پیوست.
اولین ناامیدی بزرگ احمد در آستانه بازی های المپیک زمستانی 2018 در پیونگ چانگ کره جنوبی رخ داد. او گفت: “من به شدت الهام گرفتم.” من 17 ساله بودم و دوست داشتم تاریخ ساز شوم و جوان ترین اسکی باز ایران باشم که به المپیک رفته است. اما کمیته او را انتخاب نکرد و گفت او بسیار جوانتر است.
عاطفه می گوید: من داغون شدم. دو هفته گریه کردم می خواستم اسکی را کنار بگذارم. دو ماه بعد دوباره شروع کردم به تمرین. با وجود سنم، می خواستم به همه ثابت کنم که چه توانایی هایی دارم.
احمدی می‌گوید که می‌خواست به تور ناتمام پدرش پایان دهد، زیرا کمبود بودجه او را مجبور کرد بازی حرفه‌ای را کنار بگذارد.
او در سال 2019 در مسابقات جهانی اسلالوم به مقام چهل و ششم دست یافت و در سال 2021 دقیقاً در همان مکان به پایان رسید.
از هر سه ایرانی که به پکن می‌پیوندند، یک نفر به نماد روستای خود تبدیل شده و امیدوار است بتواند الگوی سایر زنان جوان باشد.
او گفت: “من در یک شهر سنتی متولد شدم که در آن تعداد ورزشکاران زن حرفه ای زیاد نیست.” دختری از منطقه ما که به بزرگترین میدان ورزشی جهان می رسد می تواند الگو باشد.
