غارت مجدد افغانستان توسط طالبان

در رفتن لین اودانل ستون نویس “فارین پالیسی” و روزنامه نگار و نویسنده استرالیایی است. او به مدت دو تا سه سال رئیس دفاتر خبری «فرانسه» و «آسوشیتدپرس» در افغانستان بوده است. او بیش از یک دهه در چین بوده است. اودانل در زمینه های خودسرانه از جمله حمله ایالات متحده به افغانستان و عراق در قرون پنجم تا ششم حضور داشت. این کتاب با عنوان «چای شیرین در موصل: واقعیت دو زن بریتانیایی در عراق» داستان حکومت وحشیانه صدام در این کشور را روایت می کند که دو زن از شمال بریتانیا با مردان عراقی ازدواج کردند. او مرتباً در تحقیقات در مورد مسائل مختلف مربوط به افغانستان همکاری می کند.

به گزارش فرارو به نقل از فارین پالیسی، طالبان بلافاصله پس از روی کار آمدن در افغانستان در ماه اوت گذشته با غارت گنجینه های باستان شناسی در ولایت بامیان در اوج مرکز افغانستان، میراث غنی خود را قبل از اسلام در آن کشور به ارمغان آورد. یادبود بامیان برای انفجار مجسمه غول پیکر بودایی توسط طالبان در دو دهه پیش. اقدام طالبان این گروه را به نماد بین المللی شورش و ترور تبدیل کرده است. طالبان مجسمه های 9 ساله را بت پرستی محکوم کردند و به همین دلیل آنها را تخریب کردند.

یکی از افرادی که پشت یکی از فجیع ترین جنایات فرهنگی در تاریخ بوده، ملا عبدالله سرحدی بود که اکنون والی واقعی طالبان در ولایت بامیان است. به گفته باستان شناسان و کارشناسان، این گروه از زمان بازگشت طالبان بر فعالیت های این گروه نظارت داشته است. به همین ترتیب، طالبان در کشتار هزاره‌هایی که بامیان را وطن خود می‌دانند در فاصله سال‌های 4 تا 5 میلادی، نقش داشتند.

علی فولادوند، یکی از فعالان هزاره که اکنون در تبعید به سر می برد، گفت: غارت، تخریب و ساخت ساختمان های تجاری جدید در سایت های میراث فرهنگی در روزهای پس از تسلط طالبان در 5 اسد سال گذشته آغاز شد. او این کمپین را با هشتگ «حفاظت از آثار تاریخی بامیان» راه اندازی کرد.

فولادوند گفت: “ما از یونسکو و سایر سازمان ها و کشورهایی که واقعاً نگران میراث جهانی هستند می خواهیم که به هر طریق ممکن طالبان را برای حفظ میراث فرهنگی بامیان تحت فشار قرار دهند.” جهان اصغر باید در مقابل تخریب این بناها و مکان ها مراقب باشند.»

طالبان نه تنها مجسمه های بودا را منفجر کردند. غارها را نیز تخریب می کنند. آنها به هزاره ها، شیعیان که حدود 5 درصد جمعیت افغانستان را تشکیل می دهند حمله می کنند و خود را پاسدار میراث منطقه می کنند. هزاران هزاره در بامیان و سایر نقاط کشور پس از به دست گرفتن قدرت توسط طالبان، در جنگ داخلی در سال نهم ادامه یافتند.

فولادوند که ماه گذشته در رشته پزشکی تحصیل کرده و اکنون در تبعید به سر می برد، می گوید که تخریب میراث بامیان از “پاکسازی فرهنگی” توسط طالبان در هزاره ها است زیرا طالبان آنها را مرتد می دانند.

در سال‌های اخیر هزاران نفر در خانه‌ها، مدارس و مساجد کشته شده‌اند، هرچند از زمانی که طالبان کنترل منطقه را دوباره به دست گرفتند، این جنایات توسط تروریست‌ها به عنوان یک گروه تروریستی رقیب به نام شاخه محلی داعش در استان خراسان یا حداقل این گروه انجام شده است. این حملات انجام شده است.

او گفت: «تخریب میراث فیزیکی و فرهنگی طالبان، کسانی را به قدرت می‌رساند که هزاره‌ها را انکار می‌کنند و آنها را در دسته جمعی بی‌اهمیت طبقه‌بندی می‌کنند و هزاره‌ها را برای نسل‌های آینده محو می‌کنند».

زمانی که طالبان دوباره به قدرت رسیدند، مستقیماً به سیاست تخریب و غارت مکان های تاریخی بازگشتند. مردم محلی می گویند که “مرز” افراد غیر افغان بیشتری را برای انجام حملات و غارت های بیشتر به منطقه آورده است. حداقل دو مکان محلی در اطراف منطقه ای که مجسمه های قبلی مجسمه غول پیکر بودا در آن قرار داشتند، از جمله غارهایی که قبلاً مملو از جمعیت بودند، توسط محافظان مرزی هم مرز شده اند. هنوز مشخص نیست که او پس از ترک این سمت چه خواهد کرد.

سخنگویان طالبان به درخواست برای اظهار نظر در مورد “سیاست خارجی” پاسخی ندادند، اگرچه برخی منابع گفتند که این مرز به صورت یک جانبه توسط طالبان در کابل صادر شده است. طالبان به سادگی به جنایت روی می آورند. یکی از مقامات سابق یونسکو که به شرط ناشناس ماندن برای امنیت خانواده در افغانستان گفت که شخصیت های وابسته به گروه طالبان که در تخریب مجسمه های به اصطلاح بودایی صلصال و شماما در افغانستان نقش داشتند. سال 9 پس از میلاد بسیاری از آثار باستانی را نابود کرد.

این مقام پیشین یونسکو گفت: آنها در بامیان گنج ها و اشیای باستانی زیادی را غارت کرده و در بازار سیاه می فروشند و حالا سرحد برای تکمیل ماموریت خود برگشته است. حفر مناطق بسیار خاص در اطراف مناطق تاریخی بامیان را آغاز کرده اند.

منابع متعدد می گویند که «مرز» گنجینه ای از جواهرات گوهر مانند بوده که در ده سال گذشته در شش مقبره عشایری در شمال افغانستان کشف شده است. این گنج که به «گنج باختری» معروف است، 5 سال قدمت دارد و شامل تاج طلایی 5.5 سانتی متری، خنجر، جواهرات، مجسمه های طلایی به شکل گوسفند، اژدها و خدایان است. انواع علائم تجاری برای برقراری ارتباط بیش از 8000 کیلومتر از دریای مدیترانه به چین بین سال های قبل از میلاد مسیح و سال بعد از میلاد مسیح استفاده شده است.

این گنجینه ها توسط عمره خان مسعودی رئیس موزیم ملی افغانستان تا سال 2000 حفظ می شد. روز شکرگزاری در راه است، به این معنی که فصل تعطیلات در اوج است. آخرین ادعاها بر اساس ادعاهایی مبنی بر نگهداری این گنج در ارگ ریاست جمهوری در کابل است. مکان ساعت هنوز مشخص نیست. طالبان می گویند که آنها یک گنجینه دارند.

دره بامیان توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی در خطر انقراض طبقه بندی شده است که برای “تمام بشریت” مهم است. پس از سقوط طالبان در 3 آگوست، یونسکو خواستار حفاظت از منطقه در برابر آسیب و غارت شد، اما با حضور حدقلی در میدان، دشوار است که بدانیم چگونه می‌توان ساختارهای مهم تاریخی افغانستان را رصد کرد. به همین ترتیب، طالبان به بسیاری از وعده های خود مبنی بر حفاظت از آثار تاریخی عمل نکرده است.

شریل بنارد، رئیس اتحاد برای احیای میراث فرهنگی در سیاست خارجی گفت: “من تماشا می کنم.” طالبان در ابتدا در مسائلی چون آموزش دختران در مدارس و نوع پوشش آنها به قدرت رسیدند و در ابتدا بسیار منعطف و بردبار بودند اما از آن زمان به بعد احساس اعتماد به نفس و قدرت به وجود آمد. موقعیت افراط گرایان و آوردن افراط گرایان به دست این سازمان و بازگشت به روش سابق. می ترسم در مورد میراث فرهنگی هم همین اتفاق بیفتد.»

صلصال و شهمامه در خارج از مرکز این ولایت که بامیان نیز شناخته می شود، بر روی صخره ها حک شده است. این دو مجسمه در مرکز یک غار بزرگ قرار دارند که مجموعه ای از صومعه ها و زیارتگاه ها را تشکیل می دهد و بسیاری از زیارتگاه ها با نقاشی های دیواری نفیس تزئین شده اند. در همان نزدیکی، بقایای شهر پر فراز و نشیب وجود دارد که در دهه شصت تا قرن دهم پس از میلاد، توقفگاه اصلی جاده ابریشم بین هند و چین بود.

این نمونه‌های بی‌نظیر هنر هزاره‌اول که توسط یونسکو اعلام شده است، جای خود را به «تبادل تأثیر فرهنگ‌های هندی و هلنیستی، رومی، ساسانی و اسلامی» داده است. در سرتاسر افغانستان، بقایای میراث بودایی گواه اهمیت جغرافیایی افغانستان است که از بودیسم تا هند، چین، ژاپن و کره امتداد دارد.

درست خارج از کابل، “مس عینک” یک شهر بودایی است که تقریباً 3 سال است که بر روی ذخایر وسیع مس ساخته شده است و قرن ها از طریق راهبانی که آن را در راه خود به شبه قاره کشف کرده اند ساخته شده است. در جای دیگر، برج قرن دوازدهم در ولایت غور، که در فهرست میراث جهانی یونسکو نیز ثبت شده است، در ماه می توسط طالبان فتح شد، زمانی که آنها از دسترسی به این مکان محروم شدند و بیش از ده ها نگهبان را کشتند.

باستان شناسان ادعا می کنند که طالبان بر این باورند که منابع فرهنگی بالقوه اشغال در کشور وجود دارد، فعالیت های اقتصادی آنها متوقف شده است و نیمی از مردم غذای کافی ندارند. با این حال آنها نمی دانند چه می کنند، اما واقعاً اهمیت این مکان های تاریخی را درک نمی کنند و فکر می کنند هر کاری می کنند ارزش مالی و مالی دارند. بنابراین، آنها به متخصصان نظارت ویژه نیاز دارند.

با وجود این، طالبان بدنام توجه زیادی به تفسیر تندرو مذهب ندارند و تخریب بوداییان بامیان یک اقدام مخرب فرهنگی بود که وحشیگری پنج سال اول تشکیل دولت هشت ماه بعد را آشکار کرد. افراد وابسته به القاعده در حملات 11 سپتامبر در نیویورک کشته شدند.

در بامیان، جایی که صلصال و شهمامه ایستاده بودند، به سادگی دو زخم روی صخره دیدند. در طول دو دهه تخریب، دو مجسمه‌ساز افغان و بین‌المللی در جستجوی پناهگاه‌های بامیان و مکان‌های بودایی برای حفظ و نگهداری بوده‌اند. یونسکو، ژاپن و نیمکره جنوبی میلیون ها دالر برای حفاظت از گنجینه های بامیان سرمایه گذاری کرده اند. آنها نمی توانند با غارهایی که ویران یا آسیب دیده اند کار کنند و به عنوان نقاشی های دیواری تاریخی غیرقابل برگشت که از بین رفته اند کار کنند.

برخی از غارها هنوز ساکنان فقیر منطقه هستند که از باتری برای روشنایی و روشنایی استفاده می کنند. برخی از مدارس در غارهای مخصوص کودکان تشکیل شده است. قسمت هایی از غارها توسط معتادان به مواد مخدر تبدیل می شود. این منطقه قدمتی هزاران ساله دارد که غارت و غارت شده و چیز دیگری در آن یافت نمی شود. به زودی میراث فرهنگی اصلی افغانستان نیز مانند مجسمه های خالی بودایی مشرف در گندم زارهای بامیان در خاطراتش باقی می ماند و ما از آن متاثر نمی شویم.