آیا دوره «استعمار» آغاز شده است؟

در رفتن بسیاری از افراد فناوری هوافضا را یک فناوری بین المللی می دانند که با همکاری تعدادی از کشورها توسعه یافته است. این دیدگاه اگرچه نادرست است، اما لزوماً به این معنا نیست که این کشورها نگاه کاملاً تجاری به فضا دارند و این نگاه از دیدگاه بسیاری از کارشناسان می تواند برای ما در اینجا، یعنی سرزمین، پیام ارسال کند.

طبق گزارشات فرارو، ماهواره ها از اینترنت و تلویزیون پشتیبانی می کنند و نقش کلیدی در سیستم موقعیت یابی جهانی دارند. آنها پیش بینی های آب و هوایی مدرن را ممکن می سازند، به دانشمندان کمک می کنند تا محیط زیست را از بین ببرند و نقشی کلیدی در فناوری مدرن نظامی ایفا کنند. کشورهایی که خدمات خود را برای این خدمات ندارند به کشورهای دیگر متکی هستند. دانشمندان می گویند که نابرابری در دسترسی به ماهواره ها هنوز در حال تکامل است، اما در آینده نزدیک، توانایی استخراج منابع از ماه و سیارات ممکن است به نقطه تفاوت بین افرادی که فناوری فضایی و غیره را مشاهده می کنند تغییر کند. ظهور سیاست های جدید نیز تهدیدی برای تداوم این نابرابری ها است.

نابرابری در استفاده از ماهواره

به لطف تجاری سازی سریع، ساخت و ساز در مقیاس کوچک و رشد سریع فناوری در سال های اخیر، اکثر کشورها هنوز هم می توانند از مزایای فضا بهره مند شوند. CubeSat ها ماهواره های کوچک، ارزان قیمت و نظارتی هستند که برای تولید آنها به فناوری نیاز دارند که به سادگی تولید شوند و اغلب در فضای زمان برای استفاده از آنها دوباره ظاهر می شوند. شرکت هایی مانند اسپیس ایکس قادر خواهند بود یکی از این ماهواره ها را با هزینه نسبتاً کم – از 1300 2 پوند وزن – به مدار زمین پرتاب کنند. با این حال، مکان های زیادی برای “پارک کردن” یک شهاب سنگ در مدار زمین وجود دارد و این مکان ها به سرعت در حال تکامل هستند.

بهترین پارکینگ در مدار ثابتی از خشکی، حدود 5 مایل (2 کیلومتر) بالاتر از خط استوا است. یک ماهواره در مدار ثابت زمین با همان سرعت زمین حرکت می کند و مستقیماً بالای یک مکان منحصر به فرد در سطح زمین می ماند – که می تواند برای ارتباطات، پخش و هوانوردی بسیار مفید باشد. جالب است بدانید که در آینده نزدیک تنها یک سیاره مداری وجود دارد که به طور فعال توسط این قمرها اشغال شده است. کشورها و شرکت های خصوصی قبلاً مدعی شده اند که بیشتر تسلیحات اشغال نشده را ضبط کرده اند.

ابزارهای مداری توسط آژانس به سازمان ملل متحد به نام اتحادیه بین المللی مخابرات واگذار شده است. حمله آزاد است، اما اولویت با کشور است. تا زمانی که یک زن عادت ماهانه در سن 6 یا 7 سالگی می میرد، یک زن جوان می تواند به سادگی آن را جایگزین کند و خود را تجدید کند. این به طور موثر به کشورها اجازه می دهد تا این مکان ها را به عنوان نامحدود برای خود حفظ کنند. کشورهایی که در حال حاضر به فناوری های ثابت در مدار زمین دسترسی دارند، نسبت به کشورهایی که فاقد آن هستند، مزایای عمده ای دارند.

دسترسی به منابع موجود در فضا

سیارات دارای مقدار شگفت انگیزی از مواد معدنی و فلزات گرانبها در جای خود هستند. در اواخر سال جاری، ناسا ماموریتی به نام «روان» به این سیاره راه اندازی کرد که ارزش آن بیش از 10 میلیارد برآورد شده است. بهره برداری از منابع عظیمی از این قبیل و انتقال آنها به زمین می تواند رونق عظیمی برای صنایع هوافضا ایجاد کند و اقتصاد اقتصادی کشورهایی را که در حال حاضر وابسته به صادرات مواد معدنی و فلزات هستند، مختل کند.

یکی دیگر از ارزشمندترین منابع موجود در اتمسفر هلیوم-2 است، نسخه کمیاب هلیوم که دانشمندان فکر می‌کنند می‌تواند در توسعه هسته‌های همگن بدون تولید زباله‌های رادیواکتیو استفاده شود. اما برای تبدیل هلیوم-3 به منبع انرژی احتمالی، موانع تکنولوژیکی قابل توجهی وجود دارد که باید بر آنها غلبه کرد. با این همه ذخایر به اندازه کافی از این ماده در ماه و سایر نقاط منظومه شمسی وجود دارد که بتواند نیازهای چندین قرن زمین را برطرف کند. اگر کشورهای قدرتمند از فناوری قدرتمند هوافضا برای توسعه و اولویت بندی استخراج هلیوم و به اشتراک گذاشتن مزایای آن با سایر کشورها استفاده کنند، این می تواند به نابرابری های پایدار در زمین منجر شود.

مهمتر از همه، قوانین بین المللی فضایی موجود برای مدیریت شبکه های پیچیده شرکت های خصوصی و کشورهایی که برای منابع در فضا رقابت می کنند، مناسب نیستند. ظاهراً کشورها در گروه‌هایی – یا «بلوک‌های فضایی» – سازماندهی شده‌اند که اهداف و قوانین آتی مأموریت‌های فضایی را متحد می‌کنند. در حال حاضر بلوک‌های فضایی قابل توجهی برای برنامه‌ریزی مأموریت‌ها برای ایجاد پایگاه‌ها و عملیات‌های معدنی بالقوه وجود دارد. توافقنامه آرتمیس به رهبری آمریکا و همچنین طرح های مشترک چین و روسیه دو نمونه از این بلوک های فضایی هستند.

در حال حاضر بازیگران در حال ایجاد فضای اصلی ضمن اقدام از منابع هستند. این خطر وجود دارد که به جای تمرکز بر منافع زمین، رقابت در جهت درست هدایت شود که به جو آسیب وارد کند و باعث سردرگمی شود. در واقع، این معاهدات فضایی اکنون در حال تبدیل شدن به حقه‌های بین‌المللی هستند و ساکنان کمتری از زمین به کشورهای خاص غیرفضایی توجه می‌کنند. این ترس وجود دارد که در نهایت این بلوک ها انحصار استفاده و استفاده از منابع فضایی را به نفع خود داشته باشند و این به معنای افزایش نابرابری ها در زمین باشد.

منبع: theconversation

ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو