[ad_1]
در رفتن تصور می کنم ماه را خوب می شناسیم در این ماه گرد و غبار و صخره وجود دارد، صخره ها و بیابان های بازالتی وجود دارد، محصول آتشفشان های وسیع در طول تاریخ یکسان است و همانطور که در نهایت کشف کردیم، آب نیز وجود دارد، بسیار زیاد است. اما ما هنوز کار درست را نمی دانیم.” این همه آب از کجا آمد؟
طبق گزارشات فرارو، با توجه به اینکه این راز به خاطر خودش ایجاد شده است، یک مطالعه جدید تاکنون توانسته است منبع جالب و تاریخی توجهی را به آب ماه جلب کند و این بخشی از آتشفشان های قمری نیست که به سطح ماه رسیده اند. ماه در طول زمان ستاره شناسان حدس می زنند که آیا فوران های آتشفشانی قمر باستانی قادر به رهاسازی مولکول های آب کافی در طول فوران فوران های آتشفشانی بوده تا به سطح ماه برگردد و یک صفحه یخی دائمی در سایه آن تشکیل دهد. اکنون به نظر می رسد که پاسخ مثبت است.
تیمی، محقق زیر نظر ستاره شناس اندرو ولکوفسکی از دانشگاه کلرادو بولدر، در مقاله خود نوشت: [حدود]حدود 2٪ از کل H2O کشف شده در این دوره می تواند در مورد یخ در مناطق قطبی با ضخامت تا چند صد متر رخ دهد. تحقیقات نشان داده است که دوره فوران فعال آتشفشانی به عنوان یک دوره زمانی کوتاه تعریف می شود که باعث می شود مقادیر بیش از حد آب در قطب ها جمع شود و یخ و بخار آب به طور موقت در دسترس باشد.
اگرچه به نظر می رسید ماه امروز بسیار آرام گرفته است، اما روز استخدام ماه آتشین بود. حتی تاریک ترین توده ها، همانطور که در ماه کامل می بینید، در واقع گستره وسیعی از سنگ های آتشفشانی هستند که مربوط به چرخه های فعالیت آتشفشانی در مقیاس بزرگ است که ممکن است بیش از 1.2 میلیارد سال پیش شروع شده و حدود 2 میلیارد سال ادامه داشته باشد. این روزن داران حاوی مقادیر زیادی فوران های آتشفشانی، عمدتاً کربن مونوکسید و بخار آب هستند که قادر به ایجاد مفاصل ضعیف و عبور از اطراف ماه هستند.
ولکوفسکی و همکارانش از همین زمین استفاده کردند و این سوال را مطرح کردند که “اگر این همه بخار آب در پرتوهای خورشید پیدا نشود چه اتفاقی می افتد؟” آیا ممکن است مقداری از این بخار آب به یخ تبدیل شده و روی سطح ماه باقی بماند؟ دانشمندان مدل سازی خود را بر اساس قیمت بسیار زیاد زنا انجام می دهند که تقریباً هر 5 سال یک بار اتفاق می افتد. سپس سرعت فوران های آتشفشانی غلظت، انجماد و نشستن روی سطح ماه را در مقایسه با مطالعه جو مقایسه می کند.
آنها دریافتند که در سن 5 سالگی، حدود 3 درصد از آب ماه نیمه تاریک در هوا می ماند و کوه های یخ را تشکیل می دهد. به گفته محققان، میزان نور خورشید در این کوه یخ به طور پیوسته در طول زمان در حال افزایش بوده است، اما در طول میلیاردها سال، هنوز به اندازه کافی برای تشکیل بخشی قابل توجه از یخ امروزی کافی است. البته این بدان معنا نیست که استخراج آسان خواهد بود. این احتمال وجود دارد که برخی از این منابع آب در زیر سطح ماه مدفون شده باشند. با این حال، ممکن است مقدار آب موجود در این منبع نشانگرهای جغرافیایی به اندازه ای باشد که روی سطح باقی بماند تا ماده معدنی موجود در آن با آن تعامل کند یا توسط فوران های آتشفشانی که شهاب سینگ ها را دوباره ذوب می کند جذب شود.
در هر مورد، با وجود موانعی که به سختی می‌توانیم تصور کنیم، آن را تصرف کرده‌اند.» اگر فضانوردان بتوانند آب مورد نیاز ماه را از این قمر تامین کنند، در عملیات های بعدی در ماه آینده توجه قابل توجهی را به خود جلب خواهند کرد. این موضوع حتی می تواند منجر به تولید و پرورش محصولات غذایی در ماه شود که یکی از مهم ترین حضور طولانی مدت و دائمی این غدد در ماه است. نتایج تحقیقات این تیم مجله علوم سیاره ای منتشر شده است.
منبع: Sciencealert
ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو
[ad_2]
